ഉള്ളടക്കം

48. (ഗീതയിലെ ഒരു ശ്ലോകത്തിന് ഗുരു പറഞ്ഞിരുന്ന അര്‍ത്ഥം മറ്റു വ്യാഖ്യാനങ്ങളില്‍നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി തോന്നിയതിനാല്‍ അതുമാത്രം ഒരു നോട്ടുബുക്കില്‍ കുറിച്ചിട്ടിരുന്നു—ആര്‍ എസ് ആശാരി)

യദാ തേ മോഹ കലിലം
ബുദ്ധിര്‍വ്യതിതരിഷ്യതി
തദാ ഗന്താസി നിര്‍വേദം
ശ്രോതവ്യസ്യ ശ്രുതസ്യ ച
(അദ്ധ്യായം 2, ശ്ലോകം 52)

"നിര്‍വ്വേദം" എന്ന പദത്തിന് "വൈരാഗ്യം" എന്നാണ് ശങ്കരഭാഷ്യത്തിലും മറ്റും അര്‍ത്ഥം പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്. ഗുരുവാകട്ടെ ഈ പദത്തിനു വൈദികമായ വിശ്വാസപ്രമാണങ്ങളില്‍നിന്നുള്ള മോചനം എന്ന് അര്‍ത്ഥം കല്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ‘അര്‍ജ്ജുനാ, എപ്പോഴാണ് നിന്റെ ബുദ്ധി മോഹകാലുഷ്യത്തെ കടന്നുപോകുന്നത്, അപ്പോള്‍ നീ വൈദികമായ വിശ്വാസപ്രമാണങ്ങളില്‍നിന്നും മോചനം പ്രാപിക്കും’ എന്നാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനം.

ഡോ. ടി. ഭാസ്കരന്‍, ശ്രീനാരായണഗുരുവൈഖരി, കുന്നത്തുനാട് എസ്.എന്‍.ഡി.പി. യൂണിയന്‍, പെരുമ്പാവൂര്‍, (1994), പുറം- 226.


49. ശിവഗിരിയില്‍വെച്ച് ‘ശങ്കരന്‍ പരദേശി’യെന്നു പ്രസിദ്ധനായ വൈദികന്‍ ഹോമത്തിനായിട്ട് പ്ലാവിന്റെ കാതല്‍ മാത്രം വെട്ടിയെടുപ്പിക്കുന്നതു കണ്ട് സ്വാമികള്‍ ചോദിച്ചു: എന്താണിതിന്റെ കാതല്‍ മാത്രം എടുക്കുന്നത്? വെള്ളയും കത്തുമല്ലോ, അതെടുത്തുകൂടെ?

വൈദികന്‍ : വെള്ള ഹോമത്തിന് എടുത്തുകൂടാ എന്നാണു സ്മൃതിയില്‍ വിധിച്ചിരിക്കുന്നത്.

സ്വാമികള്‍: സ്മൃതി എഴുതിയകാലത്ത് പ്ലാംതടികള്‍ സുലഭങ്ങളായിരുന്നിരിക്കണം, ഇപ്പോള്‍ അവ കേവലം ദുര്‍ലഭങ്ങളാണ്. ഏതു നിയമങ്ങളേയും കാലാനുസരണം പരിഷ്കരിക്കുകതന്നെ വേണം.

പനസസ്യേന്ധനം ശുക്ലം
കലൗ ശ്രേയഃ പ്രകീര്‍ത്യതെ⁵
എന്നു സ്മൃതി പരിഷ്കരിക്കുന്നതു കാലോചിതമായിരിക്കും.

⁵ പ്ലാവിന്റെ ഇന്ധനമാണ് വെള്ള. അത് നല്ലതായി കണക്കാക്കുകയും പ്രകീര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഡോ. ടി. ഭാസ്കരന്‍, ശ്രീനാരായണഗുരുവൈഖരി, കുന്നത്തുനാട് എസ്.എന്‍.ഡി.പി. യൂണിയന്‍, പെരുമ്പാവൂര്‍, (1994), പുറം- 232-33.


50. പഴമ്പള്ളി: സംസ്കൃതകവികള്‍ പ്രായേണ അഹങ്കാരികളാണ്.

ഗുരു: കാളിദാസന്‍ അഹങ്കാരിയാണോ?

പഴമ്പള്ളി: അല്ല, നീലകണ്ഠദീക്ഷിതനും വിനീതനാണ്.

ഗുരു: നീലകണ്ഠദീക്ഷിതന്‍ തമിഴനാണ്. തമിഴര്‍ക്കു ഭക്തികൂടും, ഭക്തിയും അഹങ്കാരവും ഒന്നിച്ചിരിക്കില്ല. ആത്മവിശ്വാസം വേണ്ടതാണ് ഗുണമാണ്, അഹങ്കാരം ദോഷവും; രണ്ടിന്റേയും അതിര്‍വരമ്പു കനത്തതല്ല.

പഴമ്പള്ളി അച്യുതന്‍, ശ്രീനാരായണഗുരുസ്മരണകള്‍, ശ്രീനാരായണസാംസ്കാരിക സമിതി, പറവൂര്‍, (2005), പുറം-81-82, (ആദ്യ എഡിഷന്‍ - 1960).


51. ഒരിക്കല്‍ ബ്രഹ്മസൂത്രങ്ങളിലെ അപശൂദ്രാധികരണത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ശങ്കരഭാഷ്യം ചിന്താവിഷയമായപ്പോള്‍ അവിടെ ശങ്കരനു തെറ്റിപ്പോയി എന്ന് സ്വാമികള്‍ ഒരു കൂസലുംകൂടാതെ പറഞ്ഞു.

കുറ്റിപ്പുഴ കൃഷ്ണപിള്ള, സ്മരണമഞ്ജരി, കേരളസാഹിത്യഅക്കാദമി, തൃശൂര്‍ (2003) പുറം-32, (ആദ്യ എഡിഷന്‍ - 1969).


52. ശങ്കരാചാര്യരുടെ നേര്‍പിന്തുടര്‍ച്ചയാണ് നാരായണഗുരു എന്നുകരുതുന്നതിന് നമുക്കുള്ള ഏറ്റവും ആധികാരികമായ തെളിവ് ഗുരുവിന്റെ വാക്കുകള്‍തന്നെയാണ്. ശങ്കരന്‍ പറഞ്ഞതുതന്നെയാണ് നമുക്കും പറയാനുള്ളത് . (ദാര്‍ശനിക ചരിത്രത്തില്‍) നാരായണഗുരു ദര്‍ശനത്തിന്റെ സ്ഥാനം എവിടെയാണെന്ന ഈ ലേഖകന്റെ (നടരാജഗുരു) അന്വേഷണങ്ങള്‍ക്ക് വ്യക്തത നല്കാനെന്നോണം ഗുരുതന്നെ ഒരിക്കല്‍ പറഞ്ഞതാണിത്.

Nataraja Guru, The Word of the Guru‍, D.K. Print World (P) Ltd, New Delhi, (2008). P. 62.


53. നാരായണഗുരു തൃശ്ശിവപേരൂര്‍ ആശ്രമത്തില്‍ നിലത്തുപായിട്ടു വെറുതെ ഇരിക്കുന്നു. എല്ലാം ശാന്തവും നിശ്ശബ്ദവുമായി വിളങ്ങുന്നു.

ഗുരു: വേദാന്തത്തില്‍ പലവിധ വാദങ്ങളുണ്ട്, ചിലതു പറഞ്ഞുസ്ഥാപിക്കാന്‍ പ്രയാസമുള്ളവയാണ്. ഒരെളുപ്പവഴി നാം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ.

അന്തേവാസി അതെന്താണെന്നു വീണ്ടും ചോദിക്കുമാറു് മൗനമായി കാത്തുനില്ക്കുന്നു.

ഗുരു: ഒരു തുണിയെടുക്കുക, അതില്‍ തന്തുവല്ലാതെ വേറൊന്നുമില്ല. അതായത് അവയവങ്ങളെടുത്താല്‍ അവയവി ഇല്ലാതെ വരുന്നു. നൂല്‍ എന്നുള്ളതുതന്നെ അതിന്റെ അവയവങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. മനസ്സിലായോ?

അന്തേവാസി: അതെ.

ഗുരു: ഏതെങ്കിലും ഒരു വസ്തുവിനെ പിരിച്ചുനോക്കുന്നതായാല്‍ അവയവങ്ങളായി ആ വസ്തു പരിണമിക്കുന്നു. ഒരിക്കല്‍ പിരിച്ചതിനെ വീണ്ടും പിരിക്കാം. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ ഇരുന്നാല്‍ ഒരിക്കലും ഒരു വസ്തു ഉള്ളതായി വിചാരിക്കാന്‍ പാടില്ല. ഉള്ളതെല്ലാം പിരിക്കത്തക്കതാണ് , അതുകൊണ്ടു വാസ്തവത്തില്‍ ഒന്നും തന്നെയില്ല.

അന്തേവാസി: ഉണ്ടെന്നു പറയുന്നതു പിന്നെയെന്താണ്?

ഗുരു: ഉണ്ടെന്നുള്ളത് ഒരു തോന്നല്‍ മാത്രമായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. അറിവു മാത്രമാണ് ഇക്കാണുന്നതെല്ലാം. നിശ്ചലമായ അറിവ് ഒരു വെളിച്ചം പോലെയിരിക്കുന്നു, അറിവുമാത്രം ശേഷിക്കുന്നു. ഇതു മനസ്സിലാക്കാന്‍ എളുപ്പമല്ലേ?

അന്തേവാസി: എളുപ്പം തന്നെ.

ഗുരു: വേറെ വിധത്തിലുള്ള അനേകം വാദങ്ങളുണ്ട്.

എന്‍. (നടരാജഗുരു), ധര്‍മ്മം, പുറം. 1, ലക്കം 14, വര്‍ക്കല, (1928 ജനുവരി 16).


54. ഒരു ദിവസം രാവിലെ ഒന്‍പതുമണിക്കു മുമ്പായി ഞാന്‍ (കുറ്റിപ്പുഴ കൃഷ്ണപിള്ള) സ്കൂളിലെത്തി. അപ്പോള്‍ ‍സ്വാമി അദ്വൈതാശ്രമത്തിലെ വരാന്തയില്‍ ഒരു ചാരുകസേരയില്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാന്‍ അടുത്തുചെന്ന് വന്ദിച്ച് അല്പം മാറി നിലകൊണ്ടു. മുകളിലോട്ടു നോട്ടം ഉറപ്പിച്ചുകൊണ്ടു സ്വാമി മൗനത്തില്‍ ആണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ധൈര്യം അവലംബിച്ച് അദ്വൈതസിദ്ധാന്തത്തെപ്പറ്റി എന്തോ ഒരു സംശയം ചോദിച്ചു. അത് ഗുരുശിഷ്യ സംവാദരൂപത്തിലുള്ള ദീര്‍ഘമായൊരു വേദാന്തവിചാരത്തിനു വഴി തുറന്നു. ജഗദ്മിഥ്യാവാദമായിരുന്നു പ്രധാനവിഷയം. ലളിതമതികള്‍ക്കുപോലും മനസ്സിലാകത്തക്കവിധം ഓരോ ചോദ്യം ചോദിച്ചും എന്നെക്കൊണ്ടു മറുപടി പറയിച്ചുമാണ് സ്വാമി വാദം വിശദീകരിച്ചത്. മുമ്പില്‍ കണ്ടൊരു കെട്ടിടം ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചുകൊണ്ട്: ഇപ്പോള്‍ അതിന്റെ പേരെന്ത്? കെട്ടിടം എന്നല്ലേ? അതെ. അതുപൊളിച്ചു കല്ലുംമരവുമായി പിരിച്ച് താഴെയിട്ടാലോ പിന്നെ കെട്ടിടമുണ്ടോ? ഇല്ല. പിരിച്ചതിനുശേഷം ഇപ്പോള്‍ കെട്ടിടം എന്നൊന്നില്ലെങ്കില്‍ അതു മുമ്പുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് എങ്ങനെ പറയാം, ഇല്ലാത്തത് ഉണ്ടാകുമോ? ഇല്ല. അപ്പോള്‍ കെട്ടിടം എന്നത് ഒരു വ്യവഹാരം മാത്രമായിരുന്നു, നാമരൂപങ്ങളുടെ ഒരു വ്യവഹാരം. അതിനു വാസ്തവികമായ സത്തയില്ല. ഇതുപോലെ കെട്ടിടത്തിന്റെ ഘടകങ്ങളായ കല്ലും മരവും പിരിച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ അവയും നാമരൂപങ്ങള്‍ മാത്രമായിരുന്നുവെന്നു കാണാം. ഇങ്ങനെ നാമരൂപാത്മകമായ ജഗത്തിന് ആത്യന്തികസത്തയില്ലെന്നും, അത് മിഥ്യയാണെന്നും, ബ്രഹ്മം മാത്രമേ സത്യമായിട്ടുള്ളൂവെന്നും സ്വാമി ഉദാഹരണസഹിതം സമര്‍ത്ഥിച്ചു. ഒരു മണിക്കൂറില്‍ അധികംനേരം നീണ്ടുനിന്ന അന്നത്തെ സംഭാഷണം ശിലാരേഖപോലെ എന്നിലിപ്പോഴും മായാതെ കിടപ്പുണ്ട്.

കുറ്റിപ്പുഴ കൃഷ്ണപിള്ള, സ്മരണമഞ്ജരി, കേരളസാഹിത്യഅക്കാദമി, തൃശൂര്‍ (2003) പുറം-15-16 . (ആദ്യ എഡിഷന്‍ - 1969).


55. സിലോണില്‍വെച്ച് ഒരു കമ്പനി ബ്രോക്കര്‍ ‍സംഭാഷണത്തിനിടയില്‍ താന്‍ ബുദ്ധമതക്കാരനാണെന്നു പറയുകയും സ്വാമികളുടെ മതം ഏതാണെന്നു അന്വേഷിക്കുകയുംചെയ്തു.

സ്വാമി: നമ്മുടേതും ബുദ്ധമതംതന്നെ.

സ്വാമി തന്നെ പരിഹസിക്കുകയാണോയെന്ന് ബ്രോക്കര്‍ സംശയിച്ചു.

അയാള്‍: അതെങ്ങനെ?

സ്വാമി: നിങ്ങള്‍ ബുദ്ധന്റെ പര്യായപദങ്ങള്‍ കേട്ടിരിക്കുമല്ലോ,

ഷഡഭിജ്ഞേ ദശബലോ
ദ്വയവാദി വിനായകഃ എന്

ന്ബ്രോക്കര്‍: ഉവ്വ്.

സ്വാമി: നാം അദ്വയവാദി ആയതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് നമ്മുടേതു ബുദ്ധമതമാണെന്നു പറഞ്ഞത്.

ബ്രോക്കര്‍ ‍സന്തുഷ്ടനായി.

സി.ആര്‍. കേശവന്‍ വൈദ്യര്‍, ശ്രീനാരായണഗുരു സ്വന്തം വചനങ്ങളിലൂടെ, ഡി.സി. ബുക്സ്, കോട്ടയം, (1990), പുറം-58-59.


56. നാരായണഗുരു, മതകാര്യത്തില്‍ വാസ്തവമായ ജിജ്ഞാസയുള്ള ഒരു മഹമ്മദീയ പോലീസ് ഇന്‍സ്പെക്ടറോട് മഹമ്മദുമതത്തെപ്പറ്റി പലതും പറയുന്ന സന്ദര്‍ഭം.

ഗുരു: "അല്ലാഹു" എന്നാല്‍ എന്താണെന്ന് അറിയാമോ?

ഇന്‍സ്പെക്ടര്‍: അതു നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാവിന്റെ പേരാണ്.

ഗുരു: "ഇല്ല" എന്നുള്ള അര്‍ത്ഥമാണ് ഇതില്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. "ഇല്ലാത്തവനാണ് അവന്‍", എന്നുവെച്ചാല്‍ ഈ ബാഹ്യപ്രപഞ്ചത്തില്‍നിന്നും അന്യമായ ഒരു വസ്തു. പ്രാപഞ്ചികമായ അളവുകോലുകളും വര്‍ണ്ണനകളുംവെച്ചു നോക്കിയാല്‍ "ഇല്ലാത്തവന്‍" എന്നുള്ള അര്‍ത്ഥമാണ് ഈ ദൈവശബ്ദത്തിനുള്ളത്. ഇങ്ങനെതന്നെയാണോ ആ വാക്കിന്റെ അര്‍ത്ഥം?

ഇന്‍സ്പെക്ടര്‍: അറബിഭാഷാ വ്യാകരണപ്രകാരം അങ്ങനെയൊരു അര്‍ത്ഥം ഇല്ലെന്നു പറയാന്‍ തരമില്ല. "അല്ലാഹു" മൂന്നു ധാതുക്കള്‍ ചേര്‍ന്ന ഒരു വാക്കാണ്. "അല്‍" എന്നാല്‍ "തല്‍" അല്ലെങ്കില്‍ "ആ" എന്നശബ്ദത്തെ കൊടുക്കുന്നു. "ല്ല", "ഇല്ല" എന്നതിനെ കാണിക്കുന്നു. "ഹു", "അവന്‍" എന്നു കാണിക്കുന്നു. ഇപ്രകാരം "അല്ലാഹു" എന്നാല്‍, "ഏത് ഇല്ലാത്തതോ അത് അവന്‍ തന്നെയാണ്" എന്നര്‍ത്ഥം.

(ഈ സംഭാഷണത്തിനു സാക്ഷിയായിരുന്ന ഒരു മുസ്ലീംപണ്ഡിതന്‍ ഗുരുവിന്റെ ഈ വ്യാഖ്യാനത്തിനു സമാനമായ വ്യാഖ്യാനം ലണ്ടനില്‍നിന്നു പുറപ്പെടുന്ന ‘ഇസ്ലാമിക് റിവ്യൂ’ എന്ന പത്രത്തില്‍ വായിക്കുകയുണ്ടായി എന്നുപറഞ്ഞു)

എന്‍. (നടരാജഗുരു), ധര്‍മ്മം, പുറം. 1-2, ലക്കം 4, (1927 ഒക്ടോബര്‍ 31).


57. ബൈബിളില്‍ എത്രയോ മഹത്തായ ഉപദേശങ്ങളുണ്ട്, നാം അത് അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

സമ്പാദനം, പ്രസാധനം: ആര്‍. ഗംഗാധരന്‍, ഗുരുദേവസ്മരണകള്‍, തിരുവനന്തപുരം, (1982), പുറം-106.